O książce: 1827 / Jakub z Nizibii (zm. 350) – Ojciec Kościoła. Syn jednego z regionalnych książąt Armenii, otrzymał dobre wykształcenie. Od dzieciństwa przepojony entuzjazmem dla nauczania chrześcijańskiego opuścił świat i udał się w lasy i góry. Za panowania Maksymina był obiektem prześladowań religijnych. Głosił chrześcijaństwo w Persji. W 314 został wybrany biskupem Nisibii; w 325 był obecny na pierwszym soborze powszechnym; w 338 r. podczas ataku na Nizibię Sapora rozbudził w swojej owczarni odwagę i przyczynił się do odparcia ataku. Według legendy dokonywał wielu cudów, nawet wskrzeszał zmarłych. Po nim przetrwało 18 dobrych nauk, częściowo w formie listów; zostały znalezione i opublikowane w 1756 roku przez Antonelliego. Ich treść jest po części dogmatyczna („O wierze”, „O zmartwychwstaniu”, „O szabacie” itp.), po części moralizująca („O pokorze”, „Modlitwa”, „Pokuta” itp.). Oprócz Antonelliego Gallandi opublikował dzieła Jakuba (w języku ormiańskim i w tłumaczeniu na łacinę). Sześć jego nauk zostało przetłumaczonych na język rosyjski w Christian Reading (1837, 1839, 1842 i 1843). Są też odniesienia do jego dzieł, które do nas nie dotarły..